ERFGOEDLOPER

	Column

Beeldvorming

Het schijnt dat we als mensen zijn geprogrammeerd om binnen enkele seconden een beeld te vormen van een situatie. Vaak leidt dat tot een oordeel dat zich later slecht laat corrigeren. In tijden van gevaar is dat een uiterst nuttig mechanisme, maar het kan ook leiden tot beeldvorming die niet terecht is. Dat viel mij afgelopen herfstvakantie op toen ik een paar dagen in Neurenberg was. De naam van deze stad is in mijn hoofd verbonden aan het tribunaal dat na de Tweede Wereldoorlog is gehouden tegen Duitse kopstukken van het Naziregime. Tot mijn grote verrassing bleek het een heel leuke stad te zijn met op sommige pleinen een sfeer die verwant voelde aan het Noorderplantsoen in Groningen. Ik was verbaasd en na een kleine digitale zoektocht kwam ik erachter dat de verbinding met de Nazi’s pas na de machtsoverdracht aan Hitler is ontstaan. Voor die tijd heeft de stad zijn uiterste best gedaan om hen buiten de deur te houden door manifestaties te verbieden. Op dat moment realiseerde ik me dat ik geheel ten onrechte een stad had afgeschreven vanwege een de geschiedenis die ik heb geleerd en een beeld dat ik me had gevormd. Het was voor mij niet alleen een belangrijke les, maar ook een aansporing om actief te blijven zoeken naar het andere verhaal. In de erfgoedsector is die kanteling al bezig door een persoon, voorwerp of periode vanuit meerdere perspectieven te beschrijven. Uiteindelijk is het de gelaagdheid van de verhalen die een beeld compleet maakt en het oorspronkelijke oordeel bijstelt.

	Roeli Broekhuis