Liber Amicorum – Vrundenboukje

In het Vrundenboukje wordt teruggeblikt, deze keer niet met vijftig liedteksten zoals in zijn voorlaatste bloemlezing k Wil t, maar met vijftig gedichten. Jan Siebo Uffen benadrukt zelf dat dit niet per se zijn vijftig beste, mooiste of bekendste gedichten zijn, maar dat het de gedichten betreft waar hij ambachtelijk de meeste ‘oardeghaid’ aan heeft gehad.

In plaats van een bundel die alleen van hemzelf is, heeft hij er een ‘Liber Amicorum’, een ‘Vriendenboekje’ van gemaakt, waarbij hij zijn vrienden heeft gevraagd de gedichten in de rand op te sieren. Het ‘Vrundenboukje’ is zo een persoonlijk document geworden van Uffen: ‘As schriever vroag ik mie òf, binnen dit apmoal meesterwaarken!? Mor nee, dit binnen de dingen doar ik zulf slim veul slinger aan heb. t Dut niks mìnsen t nait apmoal slim nutteg vinden.’

De inhoud van de bundel past goed bij het diverse oeuvre van de schrijver. Er zijn cryptische gedichten in te vinden zoals En nou sloapen goan, dat ook opgenomen is in Tsjead Bruinja’s tweetalige bloemlezing van poëzie uit het volledig Koninkrijk der Nederlanden, maar ook werk uit zijn studententijd, een spotdicht over lezingen bij ’t Nut en een gelegenheidsversje om iemand beterschap mee te wensen.